छताला तर भिंतींना भगदाड पडलेली, खिडक्यांच्या पडद्याना मोठमोठी छिद्रे आणि रुग्णांच्या खाटा तुटून पडलेल्या नजरेस पडतात, अशाने रुग्णच काय डॉक्टर सुद्धा येण्याचे टाळतात. काही काही रुग्णांना उपचार मिळण्याऐवजी इथे यावर उपचार होणार नाहीत अशीच उत्तरे ऐकावयास मिळतात. आधुनिकतेचा विचार करता ही स्थिती बदलणे अपेक्षित आहे. कधी कधी जीवावर बेतनाऱ्या या आजारांच्या उपचारासाठी मैलो दूर शहरी भागातील दवाखान्यांचा आसरा घ्यावा लागतो. कीव येते आजही ही आरोग्य सेवांबद्दलची खालावलेली स्थिती पाहताना. हे कुठेतरी थांबलेच पाहिजे. तुम्ही आम्ही मिळून याचा जाब इथल्या प्रशासनाला विचारायलाच हवा आणि त्यावर वेळीच पर्यायी मार्ग काढायलाच हवा.

साथीच्या रोगांच्या काळात जाहिरातबाजी, बॅनरबाजी किंवा गर्दीच्या ठिकाणी रेल्वेस्थानकांवर लाऊड स्पीकर चा वावर करून रोगांबाबत घोषणाबाजी करून तिथल्या जनतेला शहरी भागात सतर्क करण्यात येते, हे करू नका- ते करू नका अशी वेळोवेळी काळजी घ्यावयास सांगतात. शहरी भागातील हेच चित्र ग्रामीण भागात खुप कमी पहावयास मिळते. शहरांत कधी इथे तर कधी तिथे विविध आरोग्य विषयक शिबिरांचे आयोजन करण्यात येते. ग्रामीण भागात हेच उलटे निदर्शनात येते. केवढी ही खंत. आज संपुर्ण जगावर अधिराज्य गाजवणाऱ्या, संपुर्ण जगाला वेठीस धरणाऱ्या महाभयंकर कोरोना व्हायरस आजाराची फुसटशी माहिती देखील ग्रामीण भागात लोकांच्या कानावर पडलेली नसेल, हे आपले दुर्दैव म्हणावे लागेल. आता गरज आहे ती झोपेचे सोंग घेऊन झोपलेल्या ढोंगी प्रशासनाला जागे करून त्यांना त्यांच्या कर्माची आणि आरोग्य सेवासुविधा अभावी ग्रासलेल्या जनतेची दखल घेण्यास भाग पाडण्याची. आणि हे तेव्हाच शक्य होईल जेव्हा तुम्ही आम्ही सारे एकत्र येऊन अविरत लढा देऊ….